Zgodnie z zasadą ogólną obowiązującą na gruncie rozporządzenia Bruksela I bis, osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego mogą być pozywane, niezależnie od ich obywatelstwa, przed sądy tego państwa członkowskiego[1]. Co jednak w sytuacji, gdy miejsce zamieszkania dłużnika nie jest nam znane? Czy w tej sytuacji, wierzyciel jest pozbawiony ochrony prawnej i możliwości skutecznego dochodzenia przysługujących mu należności? Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażonym w wyroku z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie C-327/10 – Hypoteční banka a.s. przeciwko Udo Mike […]

Europejski Nakaz Zapłaty, po jego wydaniu, jest doręczany pozwanemu w jeden ze sposobów uregulowanych w rozporządzeniu nr 1896/2006[1]. Środkiem zaskarżenia ENZ jest sprzeciw, który powinien zostać wysłany w terminie 30 dni od doręczenia nakazu pozwanemu. Jeżeli sprzeciw nie zostanie złożony przez pozwanego we wskazanym terminie, przy uwzględnieniu odpowiedniego czasu potrzebnego na wpłynięcie sprzeciwu do sądu wydania nakazu zapłaty, sąd ten niezwłocznie stwierdza jego wykonalność. Europejski nakaz zapłaty, który stał się wykonalny w państwie członkowskim wydania, jest uznawany i wykonywany w innych państwach członkowskich bez potrzeby […]